قَدۡ

كَانَتۡ

لَكُمۡ

أُسۡوَةٌ

حَسَنَةٞ

فِيٓ

إِبۡرَٰهِيمَ

وَٱلَّذِينَ

مَعَهُۥٓ

إِذۡ

قَالُواْ

لِقَوۡمِهِمۡ

إِنَّا

بُرَءَٰٓؤُاْ

مِنكُمۡ

وَمِمَّا

تَعۡبُدُونَ

مِن

دُونِ

ٱللَّهِ

كَفَرۡنَا

بِكُمۡ

وَبَدَا

بَيۡنَنَا

وَبَيۡنَكُمُ

ٱلۡعَدَٰوَةُ

وَٱلۡبَغۡضَآءُ

أَبَدًا

حَتَّىٰ

تُؤۡمِنُواْ

بِٱللَّهِ

وَحۡدَهُۥٓ

إِلَّا

قَوۡلَ

إِبۡرَٰهِيمَ

لِأَبِيهِ

لَأَسۡتَغۡفِرَنَّ

لَكَ

وَمَآ

أَمۡلِكُ

لَكَ

مِنَ

ٱللَّهِ

مِن

شَيۡءٖۖ

رَّبَّنَا

عَلَيۡكَ

تَوَكَّلۡنَا

وَإِلَيۡكَ

أَنَبۡنَا

وَإِلَيۡكَ

ٱلۡمَصِيرُ

٤

[4] แน่นอนได้มีแบบอย่างอันดีงามสำหรับพวกเจ้าแล้วใน (ตัว) อิบรอฮีม และบรรดา (มุอฺมิน) ผู้ที่อยู่ร่วมกับเขา เมื่อพวกเขากล่าวแก่หมู่ชนของพวกเขาว่า แท้จริงพวกเราขอปลีกตัวจากพวกท่านและสิ่งที่พวกท่านเคารพบูชาอื่น จากอัลลอฮฺ เราขอปฏิเสธศรัทธาต่อ (ศาสนาของ) พวกท่าน และการเป็นศัตรูและการเกลียดชังระหว่างพวกเรากับพวกท่านได้ปรากฏขึ้นแล้ว (และจะคงอยู่) ตลอดไปจนกว่าพวกท่านจะศรัทธาต่ออัลลอฮฺองค์เดียว นอกจากคำกล่าวของอิบรอฮีมแก่บิดาของเขา (ที่ว่า)แน่นอนฉันจะขออภัยโทษให้แก่ท่านทั้ง ๆ ที่ฉันไม่มีอำนาจอันใดจะช่วยท่าน (ให้พ้นจากการลงโทษ) จากอัลลอฮฺได้ ข้าแต่พระเจ้าของเรา แด่พระองค์ท่าน เราขอมอบหมายและยังพระองค์ท่านเท่านั้น เราขอลุแก่โทษ และยังพระองค์ท่านเท่านั้นคือการกลับไป