فَبِمَا

رَحۡمَةٖ

مِّنَ

ٱللَّهِ

لِنتَ

لَهُمۡۖ

وَلَوۡ

كُنتَ

فَظًّا

غَلِيظَ

ٱلۡقَلۡبِ

لَٱنفَضُّواْ

مِنۡ

حَوۡلِكَۖ

فَٱعۡفُ

عَنۡهُمۡ

وَٱسۡتَغۡفِرۡ

لَهُمۡ

وَشَاوِرۡهُمۡ

فِي

ٱلۡأَمۡرِۖ

فَإِذَا

عَزَمۡتَ

فَتَوَكَّلۡ

عَلَى

ٱللَّهِۚ

إِنَّ

ٱللَّهَ

يُحِبُّ

ٱلۡمُتَوَكِّلِينَ

١٥٩

[159] เนื่องด้วยความเมตตาจากอัลลอฮฺนั่นเอง เจ้า (มุฮัมมัด) จึงได้สุภาพอ่อนโยนแก่พวกเขา และถ้าหากเจ้าเป็นผู้ประพฤติหยาบช้า และมีใจแข็งกระด้างแล้วไซร้ แน่นอนพวกเขาก็ย่อมแยกตัวออกไปจากรอบๆ เจ้ากันแล้ว ดังนั้นจงอภัยให้แก่พวกเขาเถิด และจงขออภัยให้แก่พวกเขาด้วย และจงปรึกษาหารือกับพวกเขาในกิจการทั้งหลาย ครั้นเมื่อเจ้าได้ตัดสินใจแล้ว ก็จงมอบหมายแด่อัลลอฮฺเถิด แท้จริงอัลลอฮฺทรงรักใคร่ผู้มอบหมายทั้งหลาย