زُيِّنَ

لِلنَّاسِ

حُبُّ

ٱلشَّهَوَٰتِ

مِنَ

ٱلنِّسَآءِ

وَٱلۡبَنِينَ

وَٱلۡقَنَٰطِيرِ

ٱلۡمُقَنطَرَةِ

مِنَ

ٱلذَّهَبِ

وَٱلۡفِضَّةِ

وَٱلۡخَيۡلِ

ٱلۡمُسَوَّمَةِ

وَٱلۡأَنۡعَٰمِ

وَٱلۡحَرۡثِۗ

ذَٰلِكَ

مَتَٰعُ

ٱلۡحَيَوٰةِ

ٱلدُّنۡيَاۖ

وَٱللَّهُ

عِندَهُۥ

حُسۡنُ

ٱلۡمَـَٔابِ

١٤

[14] ได้ถูกทำให้สวยงาม (ลุ่มหลง) แก่มนุษย์ซึ่งความรักในบรรดาสิ่งที่เป็นเสน่ห์อันได้แก่ผู้หญิงและลูกชาย,ทองและเงินอันมากมาย และม้าดี และปศุสัตว์ และไร่นา นั่นเป็นสิ่งอำนวยประโยชน์ชั่วคราวในชีวิตความเป็นอยู่แห่งโลกนี้เท่านั้น และอัลลอฮฺนั้น ณ พระองค์ คือที่กลับอันสวยงาม