وَضَرَبَ

ٱللَّهُ

مَثَلٗا

رَّجُلَيۡنِ

أَحَدُهُمَآ

أَبۡكَمُ

لَا

يَقۡدِرُ

عَلَىٰ

شَيۡءٖ

وَهُوَ

كَلٌّ

عَلَىٰ

مَوۡلَىٰهُ

أَيۡنَمَا

يُوَجِّههُّ

لَا

يَأۡتِ

بِخَيۡرٍ

هَلۡ

يَسۡتَوِي

هُوَ

وَمَن

يَأۡمُرُ

بِٱلۡعَدۡلِ

وَهُوَ

عَلَىٰ

صِرَٰطٖ

مُّسۡتَقِيمٖ

٧٦

[76] และอัลลอฮฺทรงยกอุทาหรณ์ถึงชายสองคน หนึ่งในสองคนเป็นใบ้ เขาไม่สามารถในสิ่งใด และเขาเป็นภาระแก่นายของเขาอีกด้วย ไม่ว่าแห่งใดที่นายจะส่งเขาไป เขาจะไม่นำความดีใด ๆ มาเลย เขาจะเท่าเทียมกับผู้กำชับในทางที่เที่ยงธรรม และเขาอยู่ในทางที่เที่ยงตรงกระนั้นหรือ