فَمَنۡ

أَظۡلَمُ

مِمَّنِ

ٱفۡتَرَىٰ

عَلَى

ٱللَّهِ

كَذِبًا

أَوۡ

كَذَّبَ

بِـَٔايَٰتِهِۦٓۚ

أُوْلَٰٓئِكَ

يَنَالُهُمۡ

نَصِيبُهُم

مِّنَ

ٱلۡكِتَٰبِۖ

حَتَّىٰٓ

إِذَا

جَآءَتۡهُمۡ

رُسُلُنَا

يَتَوَفَّوۡنَهُمۡ

قَالُوٓاْ

أَيۡنَ

مَا

كُنتُمۡ

تَدۡعُونَ

مِن

دُونِ

ٱللَّهِۖ

قَالُواْ

ضَلُّواْ

عَنَّا

وَشَهِدُواْ

عَلَىٰٓ

أَنفُسِهِمۡ

أَنَّهُمۡ

كَانُواْ

كَٰفِرِينَ

٣٧

[37] แล้วผู้ใดเล่าคือผู้ที่อธรรมยิ่งกว่าผู้ที่อุปโลกน์ความเท็จให้แก่อัลลอฮฺ หรือปฏิเสธบรรดาโองการของพระองค์ ชนเหล่านี้แหละส่วนของพวกเขาที่ถูกกำหนดไว้นั้น ก็จะได้แก่พวกเขา จนกว่าบรรดาทูตของเราที่จะเอาชีวิตของพวกเขาได้มายังพวกเขาโดยกล่าวว่า ไหนเล่าสิ่ง ที่พวกท่านวิงวอนขออื่นจากอัลลอฮฺ พวกเขาก็กล่าวว่า เขาเหล่านั้นได้หายหน้าไปจากเราเสียแล้ว และพวกเขาได้ยืนยันแก่ตัวพวกเขาเองว่า พวกเขานั้นเป็นผู้ปฏิเสธการศรัทธา