وَقَطَّعۡنَٰهُمُ

ٱثۡنَتَيۡ

عَشۡرَةَ

أَسۡبَاطًا

أُمَمٗاۚ

وَأَوۡحَيۡنَآ

إِلَىٰ

مُوسَىٰٓ

إِذِ

ٱسۡتَسۡقَىٰهُ

قَوۡمُهُۥٓ

أَنِ

ٱضۡرِب

بِّعَصَاكَ

ٱلۡحَجَرَۖ

فَٱنۢبَجَسَتۡ

مِنۡهُ

ٱثۡنَتَا

عَشۡرَةَ

عَيۡنٗاۖ

قَدۡ

عَلِمَ

كُلُّ

أُنَاسٖ

مَّشۡرَبَهُمۡۚ

وَظَلَّلۡنَا

عَلَيۡهِمُ

ٱلۡغَمَٰمَ

وَأَنزَلۡنَا

عَلَيۡهِمُ

ٱلۡمَنَّ

وَٱلسَّلۡوَىٰۖ

كُلُواْ

مِن

طَيِّبَٰتِ

مَا

رَزَقۡنَٰكُمۡۚ

وَمَا

ظَلَمُونَا

وَلَٰكِن

كَانُوٓاْ

أَنفُسَهُمۡ

يَظۡلِمُونَ

١٦٠

[160] และเราได้แบ่งพวกเขาออกเป็นสิบสองเหล่า คือสิบสองกลุ่ม และเราได้มีโองการแก่มูซาขณะที่พวกพ้องของเขาได้ขอน้ำจากเขาว่า จงตีหินก้อนนั้นด้วยไม้เท้าของเจ้า แล้วตาน้ำสิบสองตาก็พวยพุ่งขึ้นจากก้อนหินนั้น แท้จริงกลุ่มชนแต่ละเหล่า ย่อมรู้แหล่งน้ำดื่มของตน และเราได้ให้เมฆบดบังพวกเขา และเราได้ให้ลงมาแก่พวกเขาซึ่งของหวาน และนกคุ่ม พวกเจ้าจงบริโภคสิ่งที่เราได้ให้เป็นปัจจัยยังชีพแก่พวกเจ้าจากสิ่งที่ดี ๆ เถิดและพวกเขาหาได้อธรรมแก่เราไม่ แต่ทว่าพวกเขาอธรรมแก่ตัวของพวกเขาเองต่างหาก