وَٱخۡتَارَ

مُوسَىٰ

قَوۡمَهُۥ

سَبۡعِينَ

رَجُلٗا

لِّمِيقَٰتِنَاۖ

فَلَمَّآ

أَخَذَتۡهُمُ

ٱلرَّجۡفَةُ

قَالَ

رَبِّ

لَوۡ

شِئۡتَ

أَهۡلَكۡتَهُم

مِّن

قَبۡلُ

وَإِيَّٰيَۖ

أَتُهۡلِكُنَا

بِمَا

فَعَلَ

ٱلسُّفَهَآءُ

مِنَّآۖ

إِنۡ

هِيَ

إِلَّا

فِتۡنَتُكَ

تُضِلُّ

بِهَا

مَن

تَشَآءُ

وَتَهۡدِي

مَن

تَشَآءُۖ

أَنتَ

وَلِيُّنَا

فَٱغۡفِرۡ

لَنَا

وَٱرۡحَمۡنَاۖ

وَأَنتَ

خَيۡرُ

ٱلۡغَٰفِرِينَ

١٥٥

[155] และมูซาได้เลือก จากพวกพ้องของเขาซึ่งชายเจ็ดสิบคน สำหรับกำหนดเวลาของ เราครั้นเมื่อความไหวอันรุนแรง ได้คร่าพวกเขา เขากล่าวว่า โอ้พระเจ้าแห่งข้าพระองค์ หากพระองค์ทรงประสงค์แล้ว พระองค์ก็ทรงทำลายพวกเขาไปก่อนแล้ว และข้าพระองค์ด้วย พระองค์จะทรงทำลายพวกข้าพระองค์ เนื่องด้วยสิ่งที่บรรดาผู้โฉดเขลาในหมู่พวกข้าพระองค์ได้กระทำขึ้น กระนั้นหรือ มันมิใช่อื่นใดดอก นอกจากการทดสอบของพระองค์เท่านั้นพระองค์จะทรงให้ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์หลงผิด ไปเนื่องด้วยการทดสอบนั้นและจะทรงแนะนำผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ พระองค์นั้นคือผู้ทรงคุ้มครองพวกข้าพระองค์ ดังนั้นโปรดได้ทรงอภัยให้แก่พวกข้าพระองค์ และเอ็นดูเมตตาพวกข้าพระองค์ด้วยเถิด และพระองค์นั้นคือผู้ทรงเยี่ยมกว่าในหมู่ผู้ให้อภัยทั้งหลาย