أَيَوَدُّ

أَحَدُكُمۡ

أَن

تَكُونَ

لَهُۥ

جَنَّةٞ

مِّن

نَّخِيلٖ

وَأَعۡنَابٖ

تَجۡرِي

مِن

تَحۡتِهَا

ٱلۡأَنۡهَٰرُ

لَهُۥ

فِيهَا

مِن

كُلِّ

ٱلثَّمَرَٰتِ

وَأَصَابَهُ

ٱلۡكِبَرُ

وَلَهُۥ

ذُرِّيَّةٞ

ضُعَفَآءُ

فَأَصَابَهَآ

إِعۡصَارٞ

فِيهِ

نَارٞ

فَٱحۡتَرَقَتۡۗ

كَذَٰلِكَ

يُبَيِّنُ

ٱللَّهُ

لَكُمُ

ٱلۡأٓيَٰتِ

لَعَلَّكُمۡ

تَتَفَكَّرُونَ

٢٦٦

[266] มีคนใดในพวกเจ้าชอบบ้างไหมที่เขาจะมีสวน อินทผาลัม และองุ่น ซึ่งเบื้องล่างของสวนนั้นมีลำน้ำหลายสายไหลผ่าน ผลไม่ทั้งหมดในสวนนั้นเป็นของเขา และความชราได้ประสบแก่เขา และเขาก็มีลูก ๆ ที่ยังอ่อนแออยู่ แต่แล้วได้มีลมพายุประสบแก่สวนนั้น ซึ่งในลมพายุนั้นมีไฟด้วย แล้วมันเผามอดไหม้ไป ในทำนองนั้นแหละอัลลอฮฺจึงทรงแจกแจงโองการทั้งหลายให้พวกเจ้าทราบ เพื่อว่าพวกเจ้าจะได้ใคร่ครวญ