فَإِذَا

قَضَيۡتُم

مَّنَٰسِكَكُمۡ

فَٱذۡكُرُواْ

ٱللَّهَ

كَذِكۡرِكُمۡ

ءَابَآءَكُمۡ

أَوۡ

أَشَدَّ

ذِكۡرٗاۗ

فَمِنَ

ٱلنَّاسِ

مَن

يَقُولُ

رَبَّنَآ

ءَاتِنَا

فِي

ٱلدُّنۡيَا

وَمَا

لَهُۥ

فِي

ٱلۡأٓخِرَةِ

مِنۡ

خَلَٰقٖ

٢٠٠

[200] ครั้นเมื่อพวกเจ้าประกอบพิธีฮัจญ์ของพวกเจ้าเสร็จแล้ว ก็จงกล่าวรำลึกถึงอัลลอฮฺ ดังที่พวกเจ้ากล่าวรำลึกถึงบรรพบุรุษของพวกเจ้า หรือ กล่าวรำลึกให้มากยิ่งกว่า ในหมู่มนุษย์นั้นมีผู้กล่าว ว่า โอ้พระเจ้าของเรา โปรดประทานให้แก่พวกเราในโลกนี้เถิด และเขาจะไม่ได้รับส่วนดีใด ๆ ในปรโลก