وَأَتِمُّواْ

ٱلۡحَجَّ

وَٱلۡعُمۡرَةَ

لِلَّهِۚ

فَإِنۡ

أُحۡصِرۡتُمۡ

فَمَا

ٱسۡتَيۡسَرَ

مِنَ

ٱلۡهَدۡيِۖ

وَلَا

تَحۡلِقُواْ

رُءُوسَكُمۡ

حَتَّىٰ

يَبۡلُغَ

ٱلۡهَدۡيُ

مَحِلَّهُۥۚ

فَمَن

كَانَ

مِنكُم

مَّرِيضًا

أَوۡ

بِهِۦٓ

أَذٗى

مِّن

رَّأۡسِهِۦ

فَفِدۡيَةٞ

مِّن

صِيَامٍ

أَوۡ

صَدَقَةٍ

أَوۡ

نُسُكٖۚ

فَإِذَآ

أَمِنتُمۡ

فَمَن

تَمَتَّعَ

بِٱلۡعُمۡرَةِ

إِلَى

ٱلۡحَجِّ

فَمَا

ٱسۡتَيۡسَرَ

مِنَ

ٱلۡهَدۡيِۚ

فَمَن

لَّمۡ

يَجِدۡ

فَصِيَامُ

ثَلَٰثَةِ

أَيَّامٖ

فِي

ٱلۡحَجِّ

وَسَبۡعَةٍ

إِذَا

رَجَعۡتُمۡۗ

تِلۡكَ

عَشَرَةٞ

كَامِلَةٞۗ

ذَٰلِكَ

لِمَن

لَّمۡ

يَكُنۡ

أَهۡلُهُۥ

حَاضِرِي

ٱلۡمَسۡجِدِ

ٱلۡحَرَامِۚ

وَٱتَّقُواْ

ٱللَّهَ

وَٱعۡلَمُوٓاْ

أَنَّ

ٱللَّهَ

شَدِيدُ

ٱلۡعِقَابِ

١٩٦

[196] และพวกเจ้าจงให้สมบูรณ์ ซึ่งการทำฮัจญ์ และการทำอุมเราะฮฺเพื่ออัลลอฮฺเถิด แล้วถ้าพวกเจ้าถูกสกัดกั้น ก็ให้เชือดสัตว์พลีที่หาได้ง่าย และจงอย่าโกนศีรษะของพวกเจ้าจนกว่า สัตว์พลีนั้นจะถึงที่ของมัน แล้วผู้ใดในหมู่พวกเจ้าป่วยลง หรือที่เขามีสิ่งก่อความเดือดร้อนจาก ศีรษะของเขา ก็ให้มีการชำระชดเชย อันได้แก่การถือศีลอด หรือการทำทาน หรือการเชือดสัตว์ ครั้นเมื่อพวกเจ้าปลอดภัยแล้ว ผู้ใดที่แสวงหาประโยชน์จนกระทั่งถึงฮัจญ์ด้วยการทำอุมเราะฮฺแล้ว ก็ให้เชือดสัตว์พลีที่หาได้ง่าย ผู้ใดที่หาไม่ได้ ก็ให้ถือศีลอดสามวันในหระหว่างการทำฮัจญ์ และอีกเจ็ดวันเมื่อพวกเจ้ากลับบ้าน นั้นคือครบสิบวัน ดังกล่าวนั้น สำหรับผู้ที่ครอบครัวของเขามิได้ประจำอยู่ที่อัล-มัสยิดิล ฮะรอม และพวกเจ้าจงยำเกรงอัลลอฮฺ เถิด และพึงรู้ด้วยว่า แท้จริงอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้ทรงลงโทษที่รุนแรง