وَمَا

كَانَ

لِمُؤۡمِنٍ

أَن

يَقۡتُلَ

مُؤۡمِنًا

إِلَّا

خَطَـٔٗاۚ

وَمَن

قَتَلَ

مُؤۡمِنًا

خَطَـٔٗا

فَتَحۡرِيرُ

رَقَبَةٖ

مُّؤۡمِنَةٖ

وَدِيَةٞ

مُّسَلَّمَةٌ

إِلَىٰٓ

أَهۡلِهِۦٓ

إِلَّآ

أَن

يَصَّدَّقُواْۚ

فَإِن

كَانَ

مِن

قَوۡمٍ

عَدُوّٖ

لَّكُمۡ

وَهُوَ

مُؤۡمِنٞ

فَتَحۡرِيرُ

رَقَبَةٖ

مُّؤۡمِنَةٖۖ

وَإِن

كَانَ

مِن

قَوۡمِۭ

بَيۡنَكُمۡ

وَبَيۡنَهُم

مِّيثَٰقٞ

فَدِيَةٞ

مُّسَلَّمَةٌ

إِلَىٰٓ

أَهۡلِهِۦ

وَتَحۡرِيرُ

رَقَبَةٖ

مُّؤۡمِنَةٖۖ

فَمَن

لَّمۡ

يَجِدۡ

فَصِيَامُ

شَهۡرَيۡنِ

مُتَتَابِعَيۡنِ

تَوۡبَةٗ

مِّنَ

ٱللَّهِۗ

وَكَانَ

ٱللَّهُ

عَلِيمًا

حَكِيمٗا

٩٢

[92] และมิใช่วิสัยของผู้ศรัทธาที่จะฆ่าผู้ศรัทธาคนหนึ่งคนใด นอกจากด้วยความผิดพลาดเท่านั้น และผู้ใดที่ฆ่าผู้ศรัทธาด้วยความผิดพลาดแล้ว ก็ให้มีการปล่อยทาสหญิงที่ศรัทธาคนหนึ่งให้เป็นไท และให้มีค่าทำขวัญ ซึ่งถูกมอบให้แก่ครอบครัวของเขา นอกจากว่าครอบครัวของพวกเขาจะทำทานให้เท่านั้น แต่ถ้าหากเขาอยู่ในหมู่ชนที่เป็นศัตรูของพวกเจ้า โดยที่เขาเป็นผู้ศรัทธาก็ให้มีการปล่อยทาสหญิงที่ศรัทธาคนหนึ่งให้เป็นไท และถ้าเขาอยู่ในหมู่ชนที่มีพันธสัญญา ระหว่างพวกเจ้ากับพวกเขาแล้ว ก็ให้มีการทำขวัญ ซึ่งถูกมอบให้แก่ครอบครัวของเขา และให้มีการปล่อยทาสหญิงที่ศรัทธาคนหนึ่ง ผู้ใดที่ไม่พบ ก็ให้มีการถือศีลอดสองเดือนต่อเนื่องกัน เป็นการอภัยโทษจากอัลลอฮฺ และปรากฏว่าอัลลอฮฺ นั้นเป็นผู้ทรงรอบรู้ ผู้ทรงปรีชาญาณ