وَهُوَ

ٱلَّذِي

يُرۡسِلُ

ٱلرِّيَٰحَ

بُشۡرَۢا

بَيۡنَ

يَدَيۡ

رَحۡمَتِهِۦۖ

حَتَّىٰٓ

إِذَآ

أَقَلَّتۡ

سَحَابٗا

ثِقَالٗا

سُقۡنَٰهُ

لِبَلَدٖ

مَّيِّتٖ

فَأَنزَلۡنَا

بِهِ

ٱلۡمَآءَ

فَأَخۡرَجۡنَا

بِهِۦ

مِن

كُلِّ

ٱلثَّمَرَٰتِۚ

كَذَٰلِكَ

نُخۡرِجُ

ٱلۡمَوۡتَىٰ

لَعَلَّكُمۡ

تَذَكَّرُونَ

٥٧

[57] และพระองค์นั้นคือผู้ที่ทรงส่งลมมาเป็นข่าวดีเบื้องหน้าความเอ็นดูเมตตาของพระองค์จนกระทั่งเมื่อมันได้แบกเมฆอันหนักอึ้งไว้ เราก็นำมันไป สู่เมืองที่แห้งแล้ง แล้วเราก็ให้น้ำหลั่งลงที่เมืองนั้น แล้วเราได้ให้ผลไม้ทุกชนิดออกมาด้วยน้ำนั้น ในทำนองนั้นแหละเราจะให้บรรดาผู้ที่ตายแล้วออกมา หวังว่าพวกเจ้าจะได้รำลึก