إِذۡ

تَمۡشِيٓ

أُخۡتُكَ

فَتَقُولُ

هَلۡ

أَدُلُّكُمۡ

عَلَىٰ

مَن

يَكۡفُلُهُۥۖ

فَرَجَعۡنَٰكَ

إِلَىٰٓ

أُمِّكَ

كَيۡ

تَقَرَّ

عَيۡنُهَا

وَلَا

تَحۡزَنَۚ

وَقَتَلۡتَ

نَفۡسٗا

فَنَجَّيۡنَٰكَ

مِنَ

ٱلۡغَمِّ

وَفَتَنَّٰكَ

فُتُونٗاۚ

فَلَبِثۡتَ

سِنِينَ

فِيٓ

أَهۡلِ

مَدۡيَنَ

ثُمَّ

جِئۡتَ

عَلَىٰ

قَدَرٖ

يَٰمُوسَىٰ

٤٠

[40] เมื่อพี่สาวของเจ้าเดินไป เธอได้พูด (กับพวกนั้น) ว่า ฉันจะชี้แนะผู้ที่เลี้ยงดูเขาแก่พวกท่านไหม แล้วเราให้เจ้ากับไปหามารดาของเจ้า เพื่อที่จะได้เป็นที่รื่นรมณ์แก่สายตาของนางและไม่เศร้าโศก และเจ้าได้ฆ่าชายคนหนึ่ง แล้วเราได้ช่วยเจ้าให้พ้นจากความหนักใจ และเราได้ทดสอบเจ้าด้วยการทดสอบนานาชนิด แล้วเจ้าได้พำนักอยู่กับชาวมัดยันเป็นเวลาหลายปี ภายหลังเจ้าได้กลับมาตามกำหนด โอ้ มูซาเอ๋ย !