تَكَادُ

ٱلسَّمَٰوَٰتُ

يَتَفَطَّرۡنَ

مِن

فَوۡقِهِنَّۚ

وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ

يُسَبِّحُونَ

بِحَمۡدِ

رَبِّهِمۡ

وَيَسۡتَغۡفِرُونَ

لِمَن

فِي

ٱلۡأَرۡضِۗ

أَلَآ

إِنَّ

ٱللَّهَ

هُوَ

ٱلۡغَفُورُ

ٱلرَّحِيمُ

٥

[5] ชั้นฟ้าทั้งหลายแทบจะพังทลายลงมาจากเบื้องบนพวกมันขณะที่มะลาอิกะฮฺต่างก็แซ่ซ้องสดุดีด้วยการสรรเสริญต่อพระเจ้าของพวกเขา และขออภัยให้แก่ผู้ที่อยู่ในโลกนี้พึงรู้เถิดว่า แท้จริงอัลลอฮฺนั้น พระองค์เป็นผู้ทรงอภัย ผู้ทรงเมตตาเสมอ