وَأَقۡسَمُواْ

بِٱللَّهِ

جَهۡدَ

أَيۡمَٰنِهِمۡ

لَئِن

جَآءَهُمۡ

نَذِيرٞ

لَّيَكُونُنَّ

أَهۡدَىٰ

مِنۡ

إِحۡدَى

ٱلۡأُمَمِۖ

فَلَمَّا

جَآءَهُمۡ

نَذِيرٞ

مَّا

زَادَهُمۡ

إِلَّا

نُفُورًا

٤٢

[42] และพวกเขาได้สาบานต่ออัลลอฮฺด้วยการสาบานอย่างแข็งขันของพวกเขาว่า หากมีผู้ตักเตือนมายังพวกเขา แน่นอนพวกเขาก็จะเป็นประชาชาติหนึ่งที่อยู่ในแนวทางที่ถูกต้องยิ่ง (กว่าประชาชาติอื่นๆ) ครั้นเมื่อได้มีผู้ตักเตือนมายังพวกเขา มันมิได้เพิ่มสิ่งใดแก่พวกเขานอกจากการเตลิดหนี