إِلَّا

ٱلَّذِينَ

يَصِلُونَ

إِلَىٰ

قَوۡمِۭ

بَيۡنَكُمۡ

وَبَيۡنَهُم

مِّيثَٰقٌ

أَوۡ

جَآءُوكُمۡ

حَصِرَتۡ

صُدُورُهُمۡ

أَن

يُقَٰتِلُوكُمۡ

أَوۡ

يُقَٰتِلُواْ

قَوۡمَهُمۡۚ

وَلَوۡ

شَآءَ

ٱللَّهُ

لَسَلَّطَهُمۡ

عَلَيۡكُمۡ

فَلَقَٰتَلُوكُمۡۚ

فَإِنِ

ٱعۡتَزَلُوكُمۡ

فَلَمۡ

يُقَٰتِلُوكُمۡ

وَأَلۡقَوۡاْ

إِلَيۡكُمُ

ٱلسَّلَمَ

فَمَا

جَعَلَ

ٱللَّهُ

لَكُمۡ

عَلَيۡهِمۡ

سَبِيلٗا

٩٠

[90] นอกจากบรรดาผู้ที่ติดต่ออยู่ กับพวกหนึ่งซึ่งระหว่างพวกเจ้ากับพวกนั้นมีพันธสัญญาอยู่หรือบรรดาผู้ที่มาหาพวกเจ้าโดยที่หัวอกของพวกเขาอัดอั้น ต่อการที่พวกเขาจะสู้รบกับพวกเจ้าหรือสู้รบกับหมู่ชนของพวกเขาเอง และหากว่าอัลลอฮฺทรงประสงค์แล้ว แน่นอนก็ทรงให้พวกเขามีอำนาจเหนือพวกเจ้าแล้ว แล้วแน่นอนพวกเขาก็สู้รบกับพวกเจ้าแล้วด้วยแต่ถ้าพวกเขาออกห่างพวกเจ้า โดยที่มิได้ทำการสู้รบกับพวกเจ้า และได้เจรจาแก่พวกเจ้าซึ่งการประนีประนอมแล้วไซร้ อัลลอฮฺก็ไม่ทรงให้มีทางใดแก่พวกเจ้าที่จะขจัดพวกเขาได้