رُّسُلٗا

مُّبَشِّرِينَ

وَمُنذِرِينَ

لِئَلَّا

يَكُونَ

لِلنَّاسِ

عَلَى

ٱللَّهِ

حُجَّةُۢ

بَعۡدَ

ٱلرُّسُلِۚ

وَكَانَ

ٱللَّهُ

عَزِيزًا

حَكِيمٗا

١٦٥

[165] คือบรรดารอซูลในฐานะผู้แจ้งข่าวดี และในฐานะผู้ตักเตือน เพื่อว่ามนุษย์จะได้ไม่มีหลักฐานใดๆ อ้างแก้ตัวแก่อัลลอฮฺได้ หลังจากบรรดาร่อซูลเหล่านั้น และอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงปรีชาญาณ