إِذۡ

قَالَ

ٱللَّهُ

يَٰعِيسَى

ٱبۡنَ

مَرۡيَمَ

ٱذۡكُرۡ

نِعۡمَتِي

عَلَيۡكَ

وَعَلَىٰ

وَٰلِدَتِكَ

إِذۡ

أَيَّدتُّكَ

بِرُوحِ

ٱلۡقُدُسِ

تُكَلِّمُ

ٱلنَّاسَ

فِي

ٱلۡمَهۡدِ

وَكَهۡلٗاۖ

وَإِذۡ

عَلَّمۡتُكَ

ٱلۡكِتَٰبَ

وَٱلۡحِكۡمَةَ

وَٱلتَّوۡرَىٰةَ

وَٱلۡإِنجِيلَۖ

وَإِذۡ

تَخۡلُقُ

مِنَ

ٱلطِّينِ

كَهَيۡـَٔةِ

ٱلطَّيۡرِ

بِإِذۡنِي

فَتَنفُخُ

فِيهَا

فَتَكُونُ

طَيۡرَۢا

بِإِذۡنِيۖ

وَتُبۡرِئُ

ٱلۡأَكۡمَهَ

وَٱلۡأَبۡرَصَ

بِإِذۡنِيۖ

وَإِذۡ

تُخۡرِجُ

ٱلۡمَوۡتَىٰ

بِإِذۡنِيۖ

وَإِذۡ

كَفَفۡتُ

بَنِيٓ

إِسۡرَٰٓءِيلَ

عَنكَ

إِذۡ

جِئۡتَهُم

بِٱلۡبَيِّنَٰتِ

فَقَالَ

ٱلَّذِينَ

كَفَرُواْ

مِنۡهُمۡ

إِنۡ

هَٰذَآ

إِلَّا

سِحۡرٞ

مُّبِينٞ

١١٠

[110] จงรำลึกถึงขณะที่อัลลอฮฺ ตรัสแก่อีซาบุตรของมัรฺยัมว่า จงรำถึงความโปรดปรานของข้าที่มีต่อเจ้า และมารดาของเจ้า ขณะที่ข้าได้สนับสนุนเจ้า ด้วยวิญญาณอันบริสุทธิ์ โดยที่เจ้าพูดกับประชาชน ขณะที่อยู่ในเปล และขณะที่อยู่ในวัยกลางคน และขณะที่ข้าได้สอนเจ้า ซึ่งคัมภีร์และความมุ่งหมายแห่งบัญญัติศาสนาและอัต-เตารอตและอัล-อินญีล และขณะที่เจ้าสร้างขึ้นจากดินดั่งรูปนกด้วยอนุมัติของข้า แล้วเจ้าเป่าเข้าไปในรูปนกนั้น มันก็กลายเป็นนกด้วยอนุมัติของข้า และที่เจ้าทำให้คนตาบอดแต่กำเนิด และคนเป็นโรคผิวหนังหาย ด้วยอนุมัติของข้า และขณะที่เจ้าทำให้บรรดาคนตายออกมา ด้วยอนุมัติของข้า และขณะที่ข้าได้ยับยั้งและหันเหวงศ์วานอิสรออีลออกจากเจ้า เมื่อเจ้านำบรรดาหลักฐานอันชัดแจ้งมายังพวกเขาแล้วบรรดาผู้ฝ่าฝืนในหมู่พวกเขาก็กล่าวว่า สิ่งนี้มิใช่อื่นใด นอกจากมายากลอันชัดแจ้งเท่านั้น