وَإِذَا

بُشِّرَ

أَحَدُهُم

بِمَا

ضَرَبَ

لِلرَّحۡمَٰنِ

مَثَلٗا

ظَلَّ

وَجۡهُهُۥ

مُسۡوَدّٗا

وَهُوَ

كَظِيمٌ

١٧

[17] และเมื่อผู้ใดในหมู่พวกเขาได้รับข่าวตามที่เขาได้ตั้งอุปมาแด่พระผู้ทรงกรุณาปรานี ใบหน้าของเขากลายเป็นหมองคล้ำ และเศร้าสลด