فَإِذَا

مَسَّ

ٱلۡإِنسَٰنَ

ضُرّٞ

دَعَانَا

ثُمَّ

إِذَا

خَوَّلۡنَٰهُ

نِعۡمَةٗ

مِّنَّا

قَالَ

إِنَّمَآ

أُوتِيتُهُۥ

عَلَىٰ

عِلۡمِۭۚ

بَلۡ

هِيَ

فِتۡنَةٞ

وَلَٰكِنَّ

أَكۡثَرَهُمۡ

لَا

يَعۡلَمُونَ

٤٩

[49] ครั้นเมื่อทุกขภัยใดประสบแก่มนุษย์ เขาก็จะวิงวอนขอเรา ต่อมาเมื่อเราได้ประทานความโปรดปรานจากเราแก่เขา เขาก็กล่าวว่า แท้จริงสิ่งที่ฉันได้รับมานั้นเนื่องจากความรอบรู้ของฉันต่างหาก แต่ (เขาหารู้ไม่ว่า) มันคือการทดสอบ แต่ว่าส่วนมากของพวกเขาไม่รู้