وَكَذَٰلِكَ

جَعَلۡنَا

لِكُلِّ

نَبِيٍّ

عَدُوّٗا

شَيَٰطِينَ

ٱلۡإِنسِ

وَٱلۡجِنِّ

يُوحِي

بَعۡضُهُمۡ

إِلَىٰ

بَعۡضٖ

زُخۡرُفَ

ٱلۡقَوۡلِ

غُرُورٗاۚ

وَلَوۡ

شَآءَ

رَبُّكَ

مَا

فَعَلُوهُۖ

فَذَرۡهُمۡ

وَمَا

يَفۡتَرُونَ

١١٢

[112] และในทำนองนั้นแหละเราได้ให้มีศัตรูขึ้นแก่นะบีทุกคน คือ บรรดาชัยฏอน มนุษย์ และญินโดยที่บางส่วนของพวกเขาจะกระซิบกระซาบแก่อีกบางส่วน ซึ่งคำพูดที่ตกแต่งเป็นการหลอกลวง และหากว่าพระเจ้าของเจ้าทรงประสงค์ แล้วพวกเขาก็มิกระทำมันขึ้นได้ เจ้าจงปล่อยพวกเขาและสิ่งที่พวกเขาอุปโลกน์ ขึ้นเถิด