أَمۡ

حَسِبۡتُمۡ

أَن

تَدۡخُلُواْ

ٱلۡجَنَّةَ

وَلَمَّا

يَأۡتِكُم

مَّثَلُ

ٱلَّذِينَ

خَلَوۡاْ

مِن

قَبۡلِكُمۖ

مَّسَّتۡهُمُ

ٱلۡبَأۡسَآءُ

وَٱلضَّرَّآءُ

وَزُلۡزِلُواْ

حَتَّىٰ

يَقُولَ

ٱلرَّسُولُ

وَٱلَّذِينَ

ءَامَنُواْ

مَعَهُۥ

مَتَىٰ

نَصۡرُ

ٱللَّهِۗ

أَلَآ

إِنَّ

نَصۡرَ

ٱللَّهِ

قَرِيبٞ

٢١٤

[214] หรือพวกเจ้าคิดว่า พวกเจ้าจะได้เข้าสวรรค์ โดยที่เยี่ยงอย่างของผู้ที่ล่วงลับไปก่อนพวกเจ้า ยังมิได้มายังพวกเจ้าเลย ซึ่งบรรดาความลำบากและความเดือดร้อนได้ประสบแก่พวกเขา และพวกเขาได้รับความหวั่นไหว จนกระทั่งรอซูลและบรรดาผู้ศรัทธาซึ่งอยู่กับเขากล่าวขึ้นว่า เมื่อไรเล่าการช่วยเหลือของอัลลอฮฺ? พึงรู้เถิดว่าแท้จริงการช่วยเหลือของอัลลอฮฺใกล้อยู่แล้ว