وَمَا

تَفَرَّقُوٓاْ

إِلَّا

مِنۢ

بَعۡدِ

مَا

جَآءَهُمُ

ٱلۡعِلۡمُ

بَغۡيَۢا

بَيۡنَهُمۡۚ

وَلَوۡلَا

كَلِمَةٞ

سَبَقَتۡ

مِن

رَّبِّكَ

إِلَىٰٓ

أَجَلٖ

مُّسَمّٗى

لَّقُضِيَ

بَيۡنَهُمۡۚ

وَإِنَّ

ٱلَّذِينَ

أُورِثُواْ

ٱلۡكِتَٰبَ

مِنۢ

بَعۡدِهِمۡ

لَفِي

شَكّٖ

مِّنۡهُ

مُرِيبٖ

١٤

[14] และพวกเขามิได้แตกแยกกัน เว้นแต่หลังจากได้มีความรู้มายังพวกเขาแล้ว ทั้งนี้เพราะความริษยาระหว่างพวกเขากันเอง และหากมิใช่ลิขิตได้บันทึกไว้ที่พระเจ้าของเจ้าจนถึงวาระที่กำหนดไว้แล้ว แน่นอนก็จะต้องมีการตัดสินในระหว่างพวกเขา และแท้จริงบรรดาผู้ได้รับมรดกคัมภีร์นี้หลังจากพวกเขานั้น อยู่ในการสงสัยกังขาเกี่ยวกับคัมภีร์นั้น