سَيَقُولُونَ

ثَلَٰثَةٞ

رَّابِعُهُمۡ

كَلۡبُهُمۡ

وَيَقُولُونَ

خَمۡسَةٞ

سَادِسُهُمۡ

كَلۡبُهُمۡ

رَجۡمَۢا

بِٱلۡغَيۡبِۖ

وَيَقُولُونَ

سَبۡعَةٞ

وَثَامِنُهُمۡ

كَلۡبُهُمۡۚ

قُل

رَّبِّيٓ

أَعۡلَمُ

بِعِدَّتِهِم

مَّا

يَعۡلَمُهُمۡ

إِلَّا

قَلِيلٞۗ

فَلَا

تُمَارِ

فِيهِمۡ

إِلَّا

مِرَآءٗ

ظَٰهِرٗا

وَلَا

تَسۡتَفۡتِ

فِيهِم

مِّنۡهُمۡ

أَحَدٗا

٢٢

[22] พวกเขาจะกล่าวกันว่า ชาวถ้ำนั้นมีสามคน ที่สี่ก็คือสุนัขของพวกเขา และอีกกลุ่มจะกล่าวว่า มีห้าคน ที่หกก็คือสุนัขของพวกเขา ทั้งนี้เป็นการเดาในสิ่งที่ไม่รู้ และอีกกลุ่มหนึ่งจะกล่าวว่ามีเจ็ดคน และที่แปดก็คือสุนัขของพวกเขา จงกล่าวเถิด พระผู้เป็นเจ้าของฉันทรงรู้ดียิ่งถึงจำนวนของพวกเขา ไม่มีผู้ใดรู้เรื่องของพวกเขาเว้นแต่ส่วนน้อย ดังนั้น เจ้าอย่าโต้เถียงกันในเรื่องของพวกเขา นอกจากการโต้เถียงที่ประจักษ์แจ้ง และอย่าสอบถามผู้ใดในเรื่องของพวกเขาเลย