۞ إِنَّمَا

ٱلصَّدَقَٰتُ

لِلۡفُقَرَآءِ

وَٱلۡمَسَٰكِينِ

وَٱلۡعَٰمِلِينَ

عَلَيۡهَا

وَٱلۡمُؤَلَّفَةِ

قُلُوبُهُمۡ

وَفِي

ٱلرِّقَابِ

وَٱلۡغَٰرِمِينَ

وَفِي

سَبِيلِ

ٱللَّهِ

وَٱبۡنِ

ٱلسَّبِيلِۖ

فَرِيضَةٗ

مِّنَ

ٱللَّهِۗ

وَٱللَّهُ

عَلِيمٌ

حَكِيمٞ

٦٠

[60] แท้จริงทานทั้งหลาย นั้น สำหรับบรรดาผู้ที่ยากจน และบรรดาผู้ที่ขัดสน และบรรดาเจ้าหน้าที่ในการรวบรวมมัน และบรรดาผู้ที่หัวใจของพวกเขาสนิทสนม และในการไถ่ทาส และบรรดาผู้ที่หนี้สินล้นตัว และในทางของอัลลอฮฺ และผู้ที่อยู่ในระหว่างเดินทาง ทั้งนี้เป็นบัญญัติอันจำเป็นซึ่งมาจากอัลลอฮฺ และอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้ทรงรอบรู้ ผู้ทรงปรีชาญาณ