۞ وَهُوَ

ٱلَّذِيٓ

أَنشَأَ

جَنَّٰتٖ

مَّعۡرُوشَٰتٖ

وَغَيۡرَ

مَعۡرُوشَٰتٖ

وَٱلنَّخۡلَ

وَٱلزَّرۡعَ

مُخۡتَلِفًا

أُكُلُهُۥ

وَٱلزَّيۡتُونَ

وَٱلرُّمَّانَ

مُتَشَٰبِهٗا

وَغَيۡرَ

مُتَشَٰبِهٖۚ

كُلُواْ

مِن

ثَمَرِهِۦٓ

إِذَآ

أَثۡمَرَ

وَءَاتُواْ

حَقَّهُۥ

يَوۡمَ

حَصَادِهِۦۖ

وَلَا

تُسۡرِفُوٓاْۚ

إِنَّهُۥ

لَا

يُحِبُّ

ٱلۡمُسۡرِفِينَ

١٤١

[141] และพระองค์นั้นคือผู้ที่ทรงให้มีขึ้น ซึ่งสวนทั้งหลาย ทั้งที่ถูกให้มีร้านขึ้น และไม่ถูกให้มีร้านขึ้น และต้นอินทผลัม และพืชโดยที่ผลของมันต่าง ๆ กัน และต้นซัยตูน และต้นทับทิมโดยที่มีความละม้ายคล้ายกัน และไม่ละม้ายคล้ายกัน จงบริโภคจากผลของมันเถิดเมื่อมันออกผลและจงจ่ายส่วนอันเป็นสิทธิ ในมันด้วย ในวันแห่งการเก็บเกี่ยวมัน และจงอย่าฟุ่มเฟือยทั้งหลาย