أَشِحَّةً

عَلَيۡكُمۡۖ

فَإِذَا

جَآءَ

ٱلۡخَوۡفُ

رَأَيۡتَهُمۡ

يَنظُرُونَ

إِلَيۡكَ

تَدُورُ

أَعۡيُنُهُمۡ

كَٱلَّذِي

يُغۡشَىٰ

عَلَيۡهِ

مِنَ

ٱلۡمَوۡتِۖ

فَإِذَا

ذَهَبَ

ٱلۡخَوۡفُ

سَلَقُوكُم

بِأَلۡسِنَةٍ

حِدَادٍ

أَشِحَّةً

عَلَى

ٱلۡخَيۡرِۚ

أُوْلَٰٓئِكَ

لَمۡ

يُؤۡمِنُواْ

فَأَحۡبَطَ

ٱللَّهُ

أَعۡمَٰلَهُمۡۚ

وَكَانَ

ذَٰلِكَ

عَلَى

ٱللَّهِ

يَسِيرٗا

١٩

[19] เป็นคนตระหนี่กับพวกเจ้า ครั้นเมื่อความกลัว (อันตราย) ปรากฏขึ้น เจ้าจะเห็นพวกเขาจ้องมองไปยังเจ้าสายตาของพวกเขาเกลือกกลิ้งเสมือนผู้มีอาการร่อแร่ใกล้จะตาย ต่อเมื่อความกลัว (อันตราย) ได้ผ่านพ้นไปแล้ว พวกเขาก็พูดจาถากถางพวกเจ้าด้วยสำนวนที่เผ็ดร้อน เป็นคนตระหนี่ในเรื่องทรัพย์สิน (ของที่ยึดมาได้จากการทำสงคราม) ชนเหล่านั้นพวกเขามิได้ศรัทธา อัลลอฮฺจึงทรงให้การงานของพวกเขาไม่บังเกิดผล และนั่นเป็นเรื่องง่ายดายแก่อัลลอฮฺ