وَإِذۡ

قَالَت

طَّآئِفَةٞ

مِّنۡهُمۡ

يَٰٓأَهۡلَ

يَثۡرِبَ

لَا

مُقَامَ

لَكُمۡ

فَٱرۡجِعُواْۚ

وَيَسۡتَـٔۡذِنُ

فَرِيقٞ

مِّنۡهُمُ

ٱلنَّبِيَّ

يَقُولُونَ

إِنَّ

بُيُوتَنَا

عَوۡرَةٞ

وَمَا

هِيَ

بِعَوۡرَةٍۖ

إِن

يُرِيدُونَ

إِلَّا

فِرَارٗا

١٣

[13] และจงรำลึกถึง เมื่อกลุ่มหนึ่งจากพวกเขา (มุนาฟิกีน) กล่าวว่า โอ้ชาวยัษริบเอ๋ย ไม่มีที่ตั้งมั่นสำหรับพวกท่านแล้ว (เพื่อต่อสู้กับข้าศึก) จงกลับไปเสียเถิด และกลุ่มหนึ่งจากพวกเขาจะขออนุญาตกับท่านนบีว่า บ้านของพวกเราไม่มีอะไรปกปิด ไม่มั่นคง และมันมิได้เป็นเช่นนั้น พวกเขามิได้ประสงค์สิ่งใด นอกจากการหนี (จากการทำสงคราม)