وَإِذَآ
أَنۡعَمۡنَا
عَلَى
ٱلۡإِنسَٰنِ
أَعۡرَضَ
وَنَـَٔا
بِجَانِبِهِۦ
وَإِذَا
مَسَّهُ
ٱلشَّرُّ
فَذُو
دُعَآءٍ
عَرِيضٖ
٥١

[51] และเมื่อเราได้ให้ความโปรดปรานแก่มนุษย์ เขาก็เหินห่างและปลีกตัวออกไปข้าง ๆ และเมื่อความทุกข์ประสบแก่เขา เขาก็เป็นผู้วิงวอนขออย่างยืดเยื้อ

Notes placeholders

وَإِذَآأَنۡعَمۡنَاعَلَىٱلۡإِنسَٰنِأَعۡرَضَوَنَـَٔابِجَانِبِهِۦوَإِذَامَسَّهُٱلشَّرُّفَذُودُعَآءٍعَرِيضٖ٥١