وَدَاوُۥدَ

وَسُلَيۡمَٰنَ

إِذۡ

يَحۡكُمَانِ

فِي

ٱلۡحَرۡثِ

إِذۡ

نَفَشَتۡ

فِيهِ

غَنَمُ

ٱلۡقَوۡمِ

وَكُنَّا

لِحُكۡمِهِمۡ

شَٰهِدِينَ

٧٨

[78] และจงรำลึกถึงเรื่องราวของดาวูดและสุลัยมาน เมื่อเขาทั้งสองได้ตัดสินใจเรื่องไร่นาเมื่อฝูงแกะของชนหมุ่หนึ่งได้หลบเข้าไปกินพืชในเวลากลางคืน และเราเป็นพยานต่อการตัดสินของพวกเขา