أَلَمۡ

تَرَ

إِلَى

ٱلَّذِينَ

قِيلَ

لَهُمۡ

كُفُّوٓاْ

أَيۡدِيَكُمۡ

وَأَقِيمُواْ

ٱلصَّلَوٰةَ

وَءَاتُواْ

ٱلزَّكَوٰةَ

فَلَمَّا

كُتِبَ

عَلَيۡهِمُ

ٱلۡقِتَالُ

إِذَا

فَرِيقٞ

مِّنۡهُمۡ

يَخۡشَوۡنَ

ٱلنَّاسَ

كَخَشۡيَةِ

ٱللَّهِ

أَوۡ

أَشَدَّ

خَشۡيَةٗۚ

وَقَالُواْ

رَبَّنَا

لِمَ

كَتَبۡتَ

عَلَيۡنَا

ٱلۡقِتَالَ

لَوۡلَآ

أَخَّرۡتَنَآ

إِلَىٰٓ

أَجَلٖ

قَرِيبٖۗ

قُلۡ

مَتَٰعُ

ٱلدُّنۡيَا

قَلِيلٞ

وَٱلۡأٓخِرَةُ

خَيۡرٞ

لِّمَنِ

ٱتَّقَىٰ

وَلَا

تُظۡلَمُونَ

فَتِيلًا

٧٧

[77] เจ้ามิได้มองดูบรรดาผู้ที่ถูกกล่าวแก่พวกเขาว่า จงระงับมือของพวกเจ้าก่อนเถิด และจงละหมาด และจงชำระซะกาต ครั้นเมื่อการสู้รบได้ถูกกำหนดขึ้นแก่พวกเขา ทันใดนั้นกลุ่มหนึ่งในหมู่พวกเขาก็กลัวมนุษย์เช่นเดียวกับกลัวอัลลอฮฺ หรือกลัวยิ่งกว่า และพวกเขากล่าวว่า โอ้พระเจ้าของเรา เพราะเหตุใดพระองค์จึงได้กำหนดการสู้รบขึ้นแก่พวกเรา พระองค์จะทรงเลื่อนให้แก่พวกเรายังกำหนดเวลาอันใกล้ไม่ได้หรือ จงกล่าวเถิด (มุฮัมมัด) สิ่งอำนวยประโยชน์แห่งโลกนี้นั้นเล็กน้อยเท่านั้น และปรโลกนั้นดียิ่งกว่าสำหรับผู้ที่ยำเกรง และพวกเจ้าจะไม่ถูกอธรรมแม้เท่าขนาดร่องเมล็ดอินทผลัม