مَّآ

أَفَآءَ

ٱللَّهُ

عَلَىٰ

رَسُولِهِۦ

مِنۡ

أَهۡلِ

ٱلۡقُرَىٰ

فَلِلَّهِ

وَلِلرَّسُولِ

وَلِذِي

ٱلۡقُرۡبَىٰ

وَٱلۡيَتَٰمَىٰ

وَٱلۡمَسَٰكِينِ

وَٱبۡنِ

ٱلسَّبِيلِ

كَيۡ

لَا

يَكُونَ

دُولَةَۢ

بَيۡنَ

ٱلۡأَغۡنِيَآءِ

مِنكُمۡۚ

وَمَآ

ءَاتَىٰكُمُ

ٱلرَّسُولُ

فَخُذُوهُ

وَمَا

نَهَىٰكُمۡ

عَنۡهُ

فَٱنتَهُواْۚ

وَٱتَّقُواْ

ٱللَّهَۖ

إِنَّ

ٱللَّهَ

شَدِيدُ

ٱلۡعِقَابِ

٧

[7] และสิ่งใดที่อัลลอฮฺทรงให้รอซูลของพระองค์ยึดมาได้จากชาวเมือง (พวกกุฟฟาร) สิ่งนั้นย่อมเป็นสิทธิของอัลลอฮฺและรอซูล และญาติสนิท และเด็กกำพร้า และผู้ขัดสนและผู้เดินทาง เพื่อมันจะมิได้หมุนเวียนอยู่ในระหว่างผู้มั่งมีของพวกเจ้าเท่านั้น และอันใดที่รอซูลได้นำมายังพวกเจ้าก็จงยึดเอาไว้ และอันใดที่ท่านได้ห้ามพวกเจ้าก็จงละเว้นเสีย พวกเจ้าจงยำเกรงอัลลอฮฺเถิด แท้ริงอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงเข้มงวดในการลงโทษ