وَلَمَّا

رَجَعَ

مُوسَىٰٓ

إِلَىٰ

قَوۡمِهِۦ

غَضۡبَٰنَ

أَسِفٗا

قَالَ

بِئۡسَمَا

خَلَفۡتُمُونِي

مِنۢ

بَعۡدِيٓۖ

أَعَجِلۡتُمۡ

أَمۡرَ

رَبِّكُمۡۖ

وَأَلۡقَى

ٱلۡأَلۡوَاحَ

وَأَخَذَ

بِرَأۡسِ

أَخِيهِ

يَجُرُّهُۥٓ

إِلَيۡهِۚ

قَالَ

ٱبۡنَ

أُمَّ

إِنَّ

ٱلۡقَوۡمَ

ٱسۡتَضۡعَفُونِي

وَكَادُواْ

يَقۡتُلُونَنِي

فَلَا

تُشۡمِتۡ

بِيَ

ٱلۡأَعۡدَآءَ

وَلَا

تَجۡعَلۡنِي

مَعَ

ٱلۡقَوۡمِ

ٱلظَّٰلِمِينَ

١٥٠

[150] และเมื่อมูซาได้กลับมายังพวกพ้องของเขาด้วยความโกรธ และเสียใจ เขาได้กล่าวว่า ช่างเลวร้ายจริง ๆ ที่พวกท่านทำหน้าที่แทน ฉัน หลังจากฉัน พวกท่านด่วนกระทำก่อน คำสั่งของพระเจ้าของพวกท่าน กระนั้นหรือและเขาได้โยนบรรดาแผ่นจารึกลง และจับศีรษะพี่ชายของเขา โดยดึงมันมายังเขา เขากล่าวว่า โอ้ลูกแม่ แท้จริงพวกพ้องเหล่านั้นเห็นว่าฉันเป็นผู้อ่อนแอ และพวกเขาเกือบจะฆ่าฉันแล้ว ดังนั้นจงอย่าให้ศัตรูทั้งหลายดีใจ ต่อสิ่งที่ประสบกับฉันเลยและจงอย่าให้ฉันร่วมอยู่ ในกลุ่มชนที่อธรรมเหล่านั้นเลย