وَلَمَّا

جَآءَ

مُوسَىٰ

لِمِيقَٰتِنَا

وَكَلَّمَهُۥ

رَبُّهُۥ

قَالَ

رَبِّ

أَرِنِيٓ

أَنظُرۡ

إِلَيۡكَۚ

قَالَ

لَن

تَرَىٰنِي

وَلَٰكِنِ

ٱنظُرۡ

إِلَى

ٱلۡجَبَلِ

فَإِنِ

ٱسۡتَقَرَّ

مَكَانَهُۥ

فَسَوۡفَ

تَرَىٰنِيۚ

فَلَمَّا

تَجَلَّىٰ

رَبُّهُۥ

لِلۡجَبَلِ

جَعَلَهُۥ

دَكّٗا

وَخَرَّ

مُوسَىٰ

صَعِقٗاۚ

فَلَمَّآ

أَفَاقَ

قَالَ

سُبۡحَٰنَكَ

تُبۡتُ

إِلَيۡكَ

وَأَنَا۠

أَوَّلُ

ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

١٤٣

[143] และเมื่อมูซาได้มาตามกำหนดเวลาของเรา และพระเจ้าของเขาได้ตรัสแก่เขา เขาได้กล่าวขึ้นว่า โอ้พระเจ้าของข้าพระองค์ โปรดให้ข้าพระองค์เห็นด้วยเถิด โดยที่ข้าพระองค์จะได้มองดูพระองค์ พระองค์ตรัสว่า เจ้าจะเห็นข้าไม่ได้เป็นอันขาด แต่ทว่าเจ้าจงมองดูภูเขานั้นเถิด ถ้าหากมันมั่นอยู่ ณ ที่ของมัน เจ้าก็จะเห็นข้า ครั้นเมื่อพระเจ้าของเขาได้ประจักษ์ที่ภูเขานั้น ก็ทำให้มันทลายตัวลงอย่างราบเรียบ และมูซาก็ล้มลงในสภาพหมดสติ ครั้นเมื่อเขาฟื้นขึ้น เขาก็กล่าวว่ามหาบริสุทธิ์พระองค์ท่าน ข้าพระองค์ขอลุแก่โทษต่อพระองค์ และข้าพระองค์นั้นคือคนแรกในหมู่ผู้ศรัทธาทั้งหลาย