وَلَمَّآ

أَن

جَآءَتۡ

رُسُلُنَا

لُوطٗا

سِيٓءَ

بِهِمۡ

وَضَاقَ

بِهِمۡ

ذَرۡعٗاۖ

وَقَالُواْ

لَا

تَخَفۡ

وَلَا

تَحۡزَنۡ

إِنَّا

مُنَجُّوكَ

وَأَهۡلَكَ

إِلَّا

ٱمۡرَأَتَكَ

كَانَتۡ

مِنَ

ٱلۡغَٰبِرِينَ

٣٣

[33] และเมื่อฑูตของเรา (มลาอิกะฮฺ) ได้มาหาลูฏเขาเป็นทุกข์เพราะพวกเขา และกลัวที่จะให้ความคุ้มครองไม่ได้ดังนั้น (มลาอิกะฮฺ) จึงกล่าวว่า อย่ากลัวและเศร้าโศกเสียใจ แท้จริงเราเป็นผู้ช่วยเหลือท่านและบริวารของท่านเว้นแต่ภริยาของท่าน เพราะนางอยู่ในหมู่ผู้ถูกทำลาย