وَٱصۡبِرۡ

نَفۡسَكَ

مَعَ

ٱلَّذِينَ

يَدۡعُونَ

رَبَّهُم

بِٱلۡغَدَوٰةِ

وَٱلۡعَشِيِّ

يُرِيدُونَ

وَجۡهَهُۥۖ

وَلَا

تَعۡدُ

عَيۡنَاكَ

عَنۡهُمۡ

تُرِيدُ

زِينَةَ

ٱلۡحَيَوٰةِ

ٱلدُّنۡيَاۖ

وَلَا

تُطِعۡ

مَنۡ

أَغۡفَلۡنَا

قَلۡبَهُۥ

عَن

ذِكۡرِنَا

وَٱتَّبَعَ

هَوَىٰهُ

وَكَانَ

أَمۡرُهُۥ

فُرُطٗا

٢٨

[28] และจงอดทนต่อตัวของเจ้า ร่วมกับบรรดาผู้วิงวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าของพวกเขา ทั้งยามเช้าและยามเย็น โดยปรารถนา ความโปรดปรานของพระองค์ และอย่าให้สายตาของเจ้าหันเหออกจากพวกเขา ขณะที่เจ้าประสงค์ความสวยงามแห่งชีวิตของโลกนี้ และเจ้าอย่าเชื่อฟังผู้ที่เราทำให้หัวใจของเขาละเลยจากการรำลึกถึงเรา และปฏิบัติตามอารมณ์ต่ำของเขา และกิจการของเขาพินาศสูญหาย