وَإِذَا

ذُكِرَ

ٱللَّهُ

وَحۡدَهُ

ٱشۡمَأَزَّتۡ

قُلُوبُ

ٱلَّذِينَ

لَا

يُؤۡمِنُونَ

بِٱلۡأٓخِرَةِۖ

وَإِذَا

ذُكِرَ

ٱلَّذِينَ

مِن

دُونِهِۦٓ

إِذَا

هُمۡ

يَسۡتَبۡشِرُونَ

٤٥

[45] และเมื่อ (พระนาม) อัลลอฮฺถูกกล่าวเพียงพระองค์เดียว จิตใจของบรรดาผู้ไม่ศรัทธาต่อวันอาคิเราะฮฺก็รังเกียจ แต่เมื่อบรรดาเจว็ดถูกกล่าวนอกจากพระองค์ เมื่อนั้นพวกเขาก็ดีใจ