قُل

لَّآ

أَجِدُ

فِي

مَآ

أُوحِيَ

إِلَيَّ

مُحَرَّمًا

عَلَىٰ

طَاعِمٖ

يَطۡعَمُهُۥٓ

إِلَّآ

أَن

يَكُونَ

مَيۡتَةً

أَوۡ

دَمٗا

مَّسۡفُوحًا

أَوۡ

لَحۡمَ

خِنزِيرٖ

فَإِنَّهُۥ

رِجۡسٌ

أَوۡ

فِسۡقًا

أُهِلَّ

لِغَيۡرِ

ٱللَّهِ

بِهِۦۚ

فَمَنِ

ٱضۡطُرَّ

غَيۡرَ

بَاغٖ

وَلَا

عَادٖ

فَإِنَّ

رَبَّكَ

غَفُورٞ

رَّحِيمٞ

١٤٥

[145] จงกล่าวเถิด (มุฮัมมัด) ฉันไม่พบว่าในสิ่งที่ถูกให้เป็นโองการแก่ฉันนั้น มีสิ่งต้องห้ามแก่ผู้บริโภคที่จะบริโภคมัน นอกจากสิ่งนั้นเป็นสัตว์ที่ตายเอง หรือเลือดที่ไหลออก หรือเนื้อสุกร แท้จริงมันเป็นสิ่งโสมม หรือเป็นสิ่งละเมิด ซึ่งถูกเปล่งนามอื่นจากอัลลอฮฺที่มัน ถ้าผู้ใดได้รับความคับขัน โดยมิใช่เป็นผู้แสวงหา และมิใช่ผู้ละเมิด แล้วไซร้ แท้จริงพระเจ้าของเจ้านั้น เป็นผู้ทรงอภัยโทษ เป็นผู้ทรงเอ็นดูเมตตา