فَدَلَّىٰهُمَا

بِغُرُورٖۚ

فَلَمَّا

ذَاقَا

ٱلشَّجَرَةَ

بَدَتۡ

لَهُمَا

سَوۡءَٰتُهُمَا

وَطَفِقَا

يَخۡصِفَانِ

عَلَيۡهِمَا

مِن

وَرَقِ

ٱلۡجَنَّةِۖ

وَنَادَىٰهُمَا

رَبُّهُمَآ

أَلَمۡ

أَنۡهَكُمَا

عَن

تِلۡكُمَا

ٱلشَّجَرَةِ

وَأَقُل

لَّكُمَآ

إِنَّ

ٱلشَّيۡطَٰنَ

لَكُمَا

عَدُوّٞ

مُّبِينٞ

٢٢

[22] แล้วเราก็ทำให้ทั้งสองนั้นตกอยู่ในสิ่งที่มันต้องการ อันเนื่องจากการหลอกลวง ครั้นเมื่อทั้งสองได้ลิ้มรสต้นไม้ต้นนั้นแล้ว สิ่งอันพึงละอายของเขาทั้งสอง ก็เผยให้ประจักษ์แก่เขาทั้งสอง และเขาทั้งสองก็เริ่มปกปิดบน (ส่วนที่น่าละอาย) ของเขาทั้งสองจากใบไม้แห่งสวนสวรรค์นั้น และพระเจ้าของเขาทั้งสองจึงได้เรียกเขาทั้งสอง (โดยกล่าวว่า) ข้ามิได้ห้ามเจ้าทั้งสองเกี่ยวกับต้นไม้นั้นดอกหรือ และข้ามิได้กล่าวแก่เจ้าทั้งสองดอกหรือว่า แท้จริงชัยฏอน นั้นคือศัตรูที่ชัดแจ้งแก่เจ้าทั้งสอง