وَإِذۡ

أَخَذَ

ٱللَّهُ

مِيثَٰقَ

ٱلنَّبِيِّـۧنَ

لَمَآ

ءَاتَيۡتُكُم

مِّن

كِتَٰبٖ

وَحِكۡمَةٖ

ثُمَّ

جَآءَكُمۡ

رَسُولٞ

مُّصَدِّقٞ

لِّمَا

مَعَكُمۡ

لَتُؤۡمِنُنَّ

بِهِۦ

وَلَتَنصُرُنَّهُۥۚ

قَالَ

ءَأَقۡرَرۡتُمۡ

وَأَخَذۡتُمۡ

عَلَىٰ

ذَٰلِكُمۡ

إِصۡرِيۖ

قَالُوٓاْ

أَقۡرَرۡنَاۚ

قَالَ

فَٱشۡهَدُواْ

وَأَنَا۠

مَعَكُم

مِّنَ

ٱلشَّٰهِدِينَ

٨١

[81] และจงลำลึกขณะที่อัลลอฮฺได้ทรงเอาข้อสัญญาแก่นะบีทั้งหลายว่า สิ่งที่ข้าได้ให้แก่พวกเจ้านั้นไม่ว่าจะเป็นคัมภีร์ก็ดี และความรู้เกี่ยวกับข้อปฏิบัติในบัญญัติศาสนาก็ดี ภายหลังได้มีร่อซู้ลคนใดมายังพวกเจ้าซึ่งเป็นผู้ยืนยันในสิ่งที่มีอยู่กับพวกเจ้าแล้ว แน่นอนพวกเจ้าจะต้องศรัทธาต่อเขา และช่วยเหลือเขา พระองค์ตรัสว่า พวกเจ้ายอมรับและเอาข้อสัญญาของข้าดังกล่าวนั้นแล้วใช่ไหม พวกเขากล่าวว่า พวกข้าพระองค์ยอมรับแล้ว พระองค์ตรัสว่า พวกเจ้าจงเป็นพยานเถิด และข้าก็อยู่ในหมู่ผู้เป็นพยานร่วมกับพวกเจ้าด้วย