أَوۡ

كَٱلَّذِي

مَرَّ

عَلَىٰ

قَرۡيَةٖ

وَهِيَ

خَاوِيَةٌ

عَلَىٰ

عُرُوشِهَا

قَالَ

أَنَّىٰ

يُحۡيِۦ

هَٰذِهِ

ٱللَّهُ

بَعۡدَ

مَوۡتِهَاۖ

فَأَمَاتَهُ

ٱللَّهُ

مِاْئَةَ

عَامٖ

ثُمَّ

بَعَثَهُۥۖ

قَالَ

كَمۡ

لَبِثۡتَۖ

قَالَ

لَبِثۡتُ

يَوۡمًا

أَوۡ

بَعۡضَ

يَوۡمٖۖ

قَالَ

بَل

لَّبِثۡتَ

مِاْئَةَ

عَامٖ

فَٱنظُرۡ

إِلَىٰ

طَعَامِكَ

وَشَرَابِكَ

لَمۡ

يَتَسَنَّهۡۖ

وَٱنظُرۡ

إِلَىٰ

حِمَارِكَ

وَلِنَجۡعَلَكَ

ءَايَةٗ

لِّلنَّاسِۖ

وَٱنظُرۡ

إِلَى

ٱلۡعِظَامِ

كَيۡفَ

نُنشِزُهَا

ثُمَّ

نَكۡسُوهَا

لَحۡمٗاۚ

فَلَمَّا

تَبَيَّنَ

لَهُۥ

قَالَ

أَعۡلَمُ

أَنَّ

ٱللَّهَ

عَلَىٰ

كُلِّ

شَيۡءٖ

قَدِيرٞ

٢٥٩

[259] หรือเช่นผู้ที่ได้ผ่านเมืองหนึ่ง (บัยตุลมักดิส) โดยที่มันพังทับลงบนหลังคาของมัน เขาได้กล่าวว่า อัลลอฮฺจะทรงให้เมืองนี้มีชีวิตขึ้นได้อย่างไร หลังจากที่มันได้ตายพินาศไปแล้ว และอัลลอฮฺก็ทรงให้เขาตายเป็นเวลาร้อยปี ภายหลังพระองค์ได้ทรงให้เขาฟื้นคืนชีพ พระองค์ทรงกล่าวว่า เจ้าพักอยู่นานเท่าใด? เขากล่าวว่า ข้าพระองค์พักอยู่วันหนึ่งหรือบางส่วนของวันเท่านั้น พระองค์ทรงกล่าวว่ามิได้ เจ้าพักอยู่นานถึงร้อยปี เจ้าจงมองดูอาหารของเจ้า และเครื่องดื่มของเจ้า มันยังไม่บูดเลย และจงมองดูลาของเจ้าซิ และเพื่อเราจะให้เจ้าเป็นสัญญาณหนึ่งสำหรับมนุษย์ และจงมองบรรดากระดูก เหล่านั้น ดูว่าเรากำลังยกมันไว้ ณ ที่ของมัน และประกอบมันขึ้น แล้วให้มีเนื้อหุ้มห่อมันไว้อย่างไร? ครั้นเมื่อสิ่งเหล่านั้นได้ประจักษ์แก่เขา เขาก็กล่าวว่า ข้าพระองค์รู้ว่า แท้จริงอัลลอฮฺนั้นทรงเดชานุภาพเหนือทุกสิ่งทุกอย่าง