أَلَمۡ

تَرَ

إِلَى

ٱلۡمَلَإِ

مِنۢ

بَنِيٓ

إِسۡرَٰٓءِيلَ

مِنۢ

بَعۡدِ

مُوسَىٰٓ

إِذۡ

قَالُواْ

لِنَبِيّٖ

لَّهُمُ

ٱبۡعَثۡ

لَنَا

مَلِكٗا

نُّقَٰتِلۡ

فِي

سَبِيلِ

ٱللَّهِۖ

قَالَ

هَلۡ

عَسَيۡتُمۡ

إِن

كُتِبَ

عَلَيۡكُمُ

ٱلۡقِتَالُ

أَلَّا

تُقَٰتِلُواْۖ

قَالُواْ

وَمَا

لَنَآ

أَلَّا

نُقَٰتِلَ

فِي

سَبِيلِ

ٱللَّهِ

وَقَدۡ

أُخۡرِجۡنَا

مِن

دِيَٰرِنَا

وَأَبۡنَآئِنَاۖ

فَلَمَّا

كُتِبَ

عَلَيۡهِمُ

ٱلۡقِتَالُ

تَوَلَّوۡاْ

إِلَّا

قَلِيلٗا

مِّنۡهُمۡۚ

وَٱللَّهُ

عَلِيمُۢ

بِٱلظَّٰلِمِينَ

٢٤٦

[246] เจ้า (มุฮัมมัด) มิได้มองดู พวกหัวหน้าในหมู่วงศ์วานอิสรออีล หลังจากมูซาดอกหรือ? ขณะที่พวกเขาได้กล่าวแก่นะบีของพวกเขาคนหนึ่ง ว่า โปรดส่งกษัตริย์องค์หนึ่งมาให้แก่พวกเราเถิด พวกเราจะได้ต่อสู้ในทางของอัลลอฮฺ เขากล่าวว่า อาจเป็นไปได้ไหมว่า พวกท่านนั้น ถ้าการสู้รบได้ถูกกำหนดแก่พวกท่านแล้ว พวกท่านจะไม่ต่อสู้ พวกเขากล่าวว่า และได้มีสิ่งใดเกิดขึ้นแก่พวกเรากระนั้นหรือ ที่พวกเราจะไม่ต่อสู้ในทางของอัลลอฮฺทั้ง ๆ ที่พวกเราและลูก ๆ ของพวกเราถูกขับไล่ออกจากหมู่บ้านของเรา ครั้นเมื่อการสู้รบได้ถูกกำหนดขึ้นแก่พวกเขาแล้ว พวกเขาก็ผินหลังให้ นอกจากส่วนน้อยในหมู่พวกเขาเท่านั้น และอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงรู้ดีต่อบรรดาผู้อธรรมเหล่านั้น