قَالَ

رَبِّ

لِمَ

حَشَرۡتَنِيٓ

أَعۡمَىٰ

وَقَدۡ

كُنتُ

بَصِيرٗا

١٢٥

Ai (që nuk besoi) do të thotë: “Zoti im, prse më ngrite të verbër, kur unë isha me sy?”