يَكَادُ

ٱلۡبَرۡقُ

يَخۡطَفُ

أَبۡصَٰرَهُمۡۖ

كُلَّمَآ

أَضَآءَ

لَهُم

مَّشَوۡاْ

فِيهِ

وَإِذَآ

أَظۡلَمَ

عَلَيۡهِمۡ

قَامُواْۚ

وَلَوۡ

شَآءَ

ٱللَّهُ

لَذَهَبَ

بِسَمۡعِهِمۡ

وَأَبۡصَٰرِهِمۡۚ

إِنَّ

ٱللَّهَ

عَلَىٰ

كُلِّ

شَيۡءٖ

قَدِيرٞ

٢٠

Vetëtima gati ua merrë të pamurit dhe, saherë që ajo u bënë dritë atyre, ata ecin në te, e kur u errësohet mbesin aty. E sikur të donte All-llahu, do t’ua merrte të dëgjuarit (me krismën e bubullimës) dhe të pamurit (me shkëndijën e vetëtimës). Vërtetë, All-llahu është i plotëfuqishëm për çdo gjë.