فَقَالُواْ

رَبَّنَا

بَٰعِدۡ

بَيۡنَ

أَسۡفَارِنَا

وَظَلَمُوٓاْ

أَنفُسَهُمۡ

فَجَعَلۡنَٰهُمۡ

أَحَادِيثَ

وَمَزَّقۡنَٰهُمۡ

كُلَّ

مُمَزَّقٍۚ

إِنَّ

فِي

ذَٰلِكَ

لَأٓيَٰتٖ

لِّكُلِّ

صَبَّارٖ

شَكُورٖ

١٩

Po ata thanë: “Zoti ynë, na i largo udhëtimet tona!” E ashtu e dëmtuan veten dhe i bëmë ata ngjarje tregimesh, i ndamë plotësisht. Në këtë ka argumente për secilin durimtar e mirënjohës.