فَلَمَّا

سَمِعَتۡ

بِمَكۡرِهِنَّ

أَرۡسَلَتۡ

إِلَيۡهِنَّ

وَأَعۡتَدَتۡ

لَهُنَّ

مُتَّكَـٔٗا

وَءَاتَتۡ

كُلَّ

وَٰحِدَةٖ

مِّنۡهُنَّ

سِكِّينٗا

وَقَالَتِ

ٱخۡرُجۡ

عَلَيۡهِنَّۖ

فَلَمَّا

رَأَيۡنَهُۥٓ

أَكۡبَرۡنَهُۥ

وَقَطَّعۡنَ

أَيۡدِيَهُنَّ

وَقُلۡنَ

حَٰشَ

لِلَّهِ

مَا

هَٰذَا

بَشَرًا

إِنۡ

هَٰذَآ

إِلَّا

مَلَكٞ

كَرِيمٞ

٣١

E kur ajo dëgjoi për ato përshpëritjet e tyre, dërgoi t’i thërrasë ato, u përgaditi vend mbështetje dhe secilës prej tyre idha nga një thikë e tha: “Dilu para atyre!” Kur e panë atë, ato u tronditën dhe i prenë duart e tyre e thanë: “All-llahut i qofshim falë! Ky nuk është njeri, ky nuk është tjetër vetëm se ndonjë engjëll i lartë!”