وَدَخَلَ

جَنَّتَهُۥ

وَهُوَ

ظَالِمٞ

لِّنَفۡسِهِۦ

قَالَ

مَآ

أَظُنُّ

أَن

تَبِيدَ

هَٰذِهِۦٓ

أَبَدٗا

٣٥

Dhe ai hyri në kopshtin e vet (e me besimtarin për dore), po duke qenë dëmtues i vetës (duke mos besuar dhe duke u krenuar) tha: “Unë nuk mendoj se zhduket kjo kurrë!”