يَٰصَٰحِبَيِ

ٱلسِّجۡنِ

أَمَّآ

أَحَدُكُمَا

فَيَسۡقِي

رَبَّهُۥ

خَمۡرٗاۖ

وَأَمَّا

ٱلۡأٓخَرُ

فَيُصۡلَبُ

فَتَأۡكُلُ

ٱلطَّيۡرُ

مِن

رَّأۡسِهِۦۚ

قُضِيَ

ٱلۡأَمۡرُ

ٱلَّذِي

فِيهِ

تَسۡتَفۡتِيَانِ

٤١

O shokët e mij të burgut! Njëri prej ju dyve do t’i japë të verë zotëriut të vet, e tjetri do të varet, kurse shpezët do të hanë nga koka e tij. çështja për të cilën kërkuat shpjegim, ka marrë fund (kështu).