وَإِذَا

مَسَّ

ٱلۡإِنسَٰنَ

ٱلضُّرُّ

دَعَانَا

لِجَنۢبِهِۦٓ

أَوۡ

قَاعِدًا

أَوۡ

قَآئِمٗا

فَلَمَّا

كَشَفۡنَا

عَنۡهُ

ضُرَّهُۥ

مَرَّ

كَأَن

لَّمۡ

يَدۡعُنَآ

إِلَىٰ

ضُرّٖ

مَّسَّهُۥۚ

كَذَٰلِكَ

زُيِّنَ

لِلۡمُسۡرِفِينَ

مَا

كَانُواْ

يَعۡمَلُونَ

١٢

E kur njeriun e godet dëmi, ai na lut qoftë shtrirë, ulur ose në këmbë, e kur Ne ia largojmë të keqen, ai, sikurse të mos na ishte ulur fare për dëmin që e pat goditur. Kështu kriminelëve u duket mirë ajo që veprojnë.