أَلَمۡ

يَأۡتِكُمۡ

نَبَؤُاْ

ٱلَّذِينَ

مِن

قَبۡلِكُمۡ

قَوۡمِ

نُوحٖ

وَعَادٖ

وَثَمُودَ

وَٱلَّذِينَ

مِنۢ

بَعۡدِهِمۡ

لَا

يَعۡلَمُهُمۡ

إِلَّا

ٱللَّهُۚ

جَآءَتۡهُمۡ

رُسُلُهُم

بِٱلۡبَيِّنَٰتِ

فَرَدُّوٓاْ

أَيۡدِيَهُمۡ

فِيٓ

أَفۡوَٰهِهِمۡ

وَقَالُوٓاْ

إِنَّا

كَفَرۡنَا

بِمَآ

أُرۡسِلۡتُم

بِهِۦ

وَإِنَّا

لَفِي

شَكّٖ

مِّمَّا

تَدۡعُونَنَآ

إِلَيۡهِ

مُرِيبٖ

٩

A nuk jeni të njohur me lajmin (ndodhinë) e atyre që ishin para jush, si populli i Nuhut, i Adnit, i Themudit e edhe i atyre që erdhën pas tyre, që nuk di kush për ta poa All-llahut. Atyre u patën ardhur të dërguarit e vet me argumente, ata i vënin duart e tyre (në shenjë talljeje) në gojët e veta: “Ne e mohojmë atë me çka jeni të dërguar dhe ne dyshojmë shumë në atë që ju na thërrisni”.